کاشت پروتز پستان
کاشت پروتز پستان، به عمل جراحی ای می گویند که ایمپلنت هایی در پستان جهت بزرگتر شدن حجمشان کار گذاشته می شوند. این عمل جراحی که با اسم ماموپلاستی افزایشی نیز شناخته می شود، برای افرادی انجام می شود که بافت پستان کمی دارند یا ندارند و به اصطلاح سینه تختی دارند، یا برای کسانی که به هر جهت از سایز سینه خود راضی نیستند و خواستار کاشت پرتز برای حجیم تر کردنشان هستند. همینطور کسانی که به دلیل تومورهای خوش خیم یا بدخیم قسمتی یا همه ی پستان خود را تخلیه کرده اند از کاشت پروتز برای بازیابی شکل طبیعی سینه خود استفاده می کنند.
نازیبایی در اندامی مانند سینه برای زنان می تواند باعث پایین آمدن اعتماد به نفس شود. یکی از عوارض و تأثیرات منفی سرطان پستان در زنان از دست دادن همین ظاهر زیبا است که حتی می تواند باعث شود شخص درمان را کامل انجام ندهد. کاشت پروتز سینه در چنین مواردی تأثیر بسیار مثبتی در زندگی فردی و اجتماعی شخص می گذارد.
پروتزها از سه جنس سیلیکونی، آب نمکی یا سالینی و سیلیکونی آب نمکی هستند. پروتز سیلیکونی، بافتی ژلی و چسبناک دارد و نزدیکترین شباهت را به بافت سینه دارد و در تماس با دست، حس وجود یک جسم خارجی را نمی دهد. پروتز آب نمکی سفت تر بوده و البته می تواند حجم بزرگتری ایجاد کند. پروتز سیلیکونی آب نمکی ترکیبی از آن دو است.
انتخاب نوع و جنس و شکل پروتز به نسبت فرم بدنی هر شخص و میزان انتظار او از کاشت پروتز پستان متفاوت است که در مشاوره با پزشک جراح و بررسی انواع پروتز و تغییراتی که می تواند در شخص ایجاد کند، مشخص می شود مثلا افراد بسیار لاغر نمی توانند پروتزهای سنگین و بزرگ استفاده کنند چون ظاهری بد و غیر عادی ایجاد می کند. همین طور کسانی که کشسانی و الاستیک پوستشان کاهش پیدا کرده، نمی توانند از پروتزهای سنگین و بزرگ استفاده کنند چون ظاهر خوبی ایجاد نمی کند.
بهتر است کاشت پروتز بعد از بارداری و شیردهی انجام گیرد ولی به طور معمول کاشت پروتز خللی در روند شیردهی ایجاد نمی کند و مادر می تواند با وجود پروتز به کودک خود شیر دهد. انتخاب کلینیک و پزشک جراح در چنین مواردی اهمیت فراوان دارد تا بتواند در محیطی مجهز و مدرن، با تجربه و ظرافت تمام زیبایی طبیعی برای شخص ایجاد کرده و عوارض کاشت پروتز را به حداقل برساند.
